میم رسولی، هنرمند و آهنگساز، مسیرش را جایی میان دغدغه‌های شخصی، تغییرات اجتماعی و سازگاری با شرایط زمانه پیدا کرده است. او که پیش‌تر با نام مسلم رسولی شناخته می‌شد، به دلایلی از جمله برداشت‌های منفی درباره نامش از سوی مخاطبان غیرایرانی، نام هنری‌اش را به «میم رسولی» تغییر داد — تغییری در ظاهر که به گفته خودش، در جوهره هنری‌اش تأثیری نداشت.
میم، برخلاف بسیاری از هم‌نسلانش، هیچ‌گاه آموزش رسمی موسیقی ندیده، اما سال‌هاست در حوزه‌های مختلف صدا و موسیقی فعالیت می‌کند. از ساختن پروژه‌های طنز و صداگذاری برای ویدئوهایی که در فضای مجازی دست‌به‌دست می‌شدند، تا ورود تدریجی به دنیای موسیقی تجاری — از تبلیغات و فیلم تا بازی و انیمیشن — روند کاری‌اش بیشتر از آن‌که برنامه‌ریزی شده باشد، انعکاسی‌ست از انعطاف‌پذیری و کنجکاوی بی‌وقفه‌اش.
یکی از شناسه‌های مستقل کار او، ریمیکس و مش‌آپ‌هایی‌ست که از دل موسیقی سنتی و… بیرون کشیده؛ تلاش‌هایی برای بازشنیدن خاطرات صوتی جمعی در فرم‌هایی تازه. علاقه شخصی‌اش به این آثار و میل به تجربه، او را حتی به تجربه بازتولید آثاری از چهره‌هایی چون کیهان کلهر رسانده؛ تجربه‌ای که با چالش‌های کپی‌رایت و ارتباط مستقیم با صاحب‌اثر همراه بوده است.
میم رسولی امروز، بیشتر در حال سازگاری با واقعیت‌های زندگی‌ست: مسئولیت مالی، زمان محدود و انتظارات متفاوت. با اینکه از انتشار آلبوم شخصی یا اجرای زنده صحبت می‌کند، هنوز مطمئن نیست چه زمانی و در چه قالبی بخواهد به آن بپردازد. خودش می‌گوید همیشه همه‌چیز را خودش یاد گرفته — شاید از سر ناامنی، شاید از ترس شکست، یا شاید فقط چون راه دیگری نداشته.
او هنوز هم درباره مرزهای طنز، موسیقی و ترس از سانسور فکر می‌کند. معتقد است که نباید موسیقی را فقط به منشأ آن سنجید، بلکه به آن‌چه در ما زنده می‌کند، باید گوش داد. اگرچه شرایط، او را محتاط‌تر کرده، اما تلاش می‌کند صداش را، به هر شکل ممکن، زنده نگه دارد.
