نیلوفر محبی یکی از چهره‌های برجسته موسیقی ایران است؛ یک ویالنیست، خواننده و موزیسین چند ژانری که با تجربه‌هایی گسترده در سبک‌های مختلف، مرزهای موسیقی را پشت سر گذاشته است. او مسیر حرفه‌ای خود را از هنرستان موسیقی آغاز کرد و به سرعت به صحنه‌های حرفه‌ای راه یافت.
آغاز مسیر هنری
نیلوفر در نوجوانی و در حالی که هنوز در هنرستان موسیقی تحصیل می‌کرد، وارد دنیای حرفه‌ای موسیقی شد. نخستین اجرای صحنه‌ای‌اش در یک گروه پاپ، در حدود ۱۵ یا ۱۶ سالگی رقم خورد. پس از پایان تحصیلات، همکاری با Symphonic Orchestra را آغاز کرد و به عنوان نوازنده ویولون در ارکسترهای مطرحی به فعالیت پرداخت. کارنامه‌ی هنری او شامل اجرا در کنار هنرمندان سرشناسی چون حسین علیزاده، کیهان کلهر، همایون شجریان و مهدی یراحی است. همچنین سابقه‌ی عضویت در کوارتت مینیاتور را دارد.
تجربه‌ای در سبک‌های گوناگون
او به عنوان یک موزیسین Multi-genre، ویولون را در قالب‌های متنوعی از موسیقی کلاسیک و ارکسترال تا موسیقی پاپ و پروژه‌های ویژه تجربه کرده است. به باور او، حضور در ارکسترهای بزرگ، مهارت‌هایی مانند شنوایی، گروه نوازی و هارمونی را به یک نوازنده می‌آموزد؛ مهارت‌هایی که حتی در بازار موسیقی پاپ نیز ضروری‌اند.
گرایش به موسیقی شرقی
در سال‌های اخیر، نیلوفر محبی توجه ویژه‌ای به موسیقی شرقی نشان داده و تمرکز خود را بر ویالن قرار داده است. او از علاقه‌مندان جدی موسیقی عربی است. او همچنین یادگیری ساز عود را آغاز کرده و شباهت‌هایی که بین فرم انگشت‌گذاری آن با ویولون وجود دارد، این مسیر را برایش طبیعی‌تر کرده است.
خوانندگی؛ از استودیو تا صحنه
محبی فعالیت خوانندگی خود را از دوران هنرستان با بک وکال در استودیوهای موسیقی پاپ و تولیدات تلویزیونی آغاز کرد. او بعدها تصمیم گرفت از این نوع خوانندگی فاصله گرفته و به Solo Singing بپردازد. یکی از نقاط عطف کار او، پخش یک تصنیف با صدای خودش از تلویزیون بود که در زمان خود کم‌سابقه محسوب می‌شد. با وجود کنار گذاشتن فعالیت‌های مربوط به back vocal، همچنان همکاری با مهدی یراحی را به دلیل احترام متقابل ادامه داد.
آثار منتشرشده
در کارنامه‌ی هنری او، یک فول آلبوم، یک آلبوم کوتاه و چندین تک آهنگ به چشم می‌خورد. نخستین آلبوم او، شامل قطعاتی از آهنگسازانی چون Astor Piazzolla و بهنام ابطحی، به‌نوعی گامی برای عبور از قالب‌های رایج موسیقی کلاسیک و تجربه موسیقی عامه‌پسندتر بود. محبی این حرکت را پاسخی به میل شخصی‌اش برای کشف مسیرهای تازه، مستقل و نمایاندن توانایی‌های هنری‌اش می‌داند. او از تصمیم خود برای قرار دادن تصویرش روی کاور آلبوم دفاع می‌کند و آن را حرکتی اجتماعی برای دیده شدن زنان در عرصه موسیقی می‌داند.
نگاه اجتماعی و تجربه زیسته
برای نیلوفر محبی، موسیقی تنها هنر نیست؛ ابزاری‌ست برای تجربه زندگی. او صراحتاً به نابرابری‌های موجود برای زنان در موسیقی ایران اشاره می‌کند و از محروم شدن بسیاری از زنان مستعد از صحنه‌های اجرا و تولید حرفه‌ای موسیقی ابراز تأسف می‌کند. از نگاه او، تنها راه تغییر، ایستادگی فردی بر اصول و ارزش‌هاست، حتی اگر هزینه‌هایی چون حذف شدن از پروژه‌ها یا از دست دادن موقعیت‌های شغلی داشته باشد.
او همچنین نقد جدی‌ای به نگاه رایج به نوازنده در ایران دارد که گاه رابطه با نوازنده را در حد یک «کارمند اجرایی» تقلیل می‌دهد. محبی همکاری با کیهان کلهر در پروژه “شهر خاموش” را نمونه‌ای از یک رابطه‌ی واقعی و محترمانه هنری می‌داند، رابطه‌ای که بیشتر شبیه یک پیوند خانوادگی‌ست تا استخدام صرف.
زندگی شخصی
نیلوفر محبی با میثم مروستی، نوازنده شناخته‌شده ویولون، ازدواج کرده است. او همسرش را پشتیبانی بزرگ در مسیر هنری خود می‌داند، هرچند از چالش‌هایی سخن می‌گوید که گاهی باعث می‌شود نام او زیر سایه‌ی شهرت همسرش قرار گیرد و استقلال هنری‌اش نادیده گرفته شود.
