عیهود یکی از چهره‌های تازه‌نفس و متفاوت در رپ فارسی است که در سال‌های اخیر با مجموعه‌هایی چون خلاف شرع و فلاپ و چندین تک‌آهنگ، نگاه‌ها را به سمت خود جلب کرده است. صدای او نه شبیه جریان‌های رایج و نه ادامه‌دهنده مسیر رپرهای کلاسیک است. عیهود در مسیر خودش حرکت می‌کند، با نگاهی واقع‌گرایانه و لحنی صریح، بی‌آن‌که شبیه به هیچ‌کدام از رپرهای جریان‌ساز پیش از خود باشد.
روایت زندگی در خیابان تا الهیه
واقع‌گرایی در آثار عیهود به‌خوبی حس می‌شود. شعرها و بیت‌هایش از زیست واقعی او می‌آیند. او در محله‌هایی چون شوش، نازی‌آباد و شاه عبدالعظیم بزرگ شده و همواره در فضای بازار و خیابان نفس کشیده است. اما در همین حال، تحت‌تأثیر مادرش که اهل کتاب و مطالعه بوده و همچنین معلم دینی متفاوتی در دوران نوجوانی‌اش، نگاهی فلسفی و جستجوگرانه پیدا کرده است.
این تضاد زندگی – از بازار تا کتاب، از نازی‌آباد تا الهیه – عیهود را به هنرمندی تبدیل کرده که هم رئال است و هم متفکر. او تجربه کار در شرکت‌های رسمی به عنوان تولیدکننده محتوا را با زندگی در فضای زیرزمینی موسیقی ترکیب کرده و از این دوگانگی برای ساخت هویتی مستقل بهره برده است.
نگاه متفاوت به Diss و نقد
عیهود از diss به‌عنوان یک «تمرین ادبی» یاد می‌کند؛ جایی برای تخلیه، برای زبان تیز و نگاه تند، اما نه در جهت تخریب شخصی. او بیشتر **منتقد “پوزرها”**ست؛ آن‌هایی که به‌گفته‌اش حرف مفت می‌زنند، واقعیت ندارند، و چیزی را وانمود می‌کنند که واقعی نیستند. عیهود با اغراق و ادعای کاذب در رپ فارسی مخالف است. از نمایش پول و مواد بیزار است و خودش را نه یک چهره گنگ، بلکه یک هنرمند واقعی و مستقل می‌داند.
او علاقه‌ای به امضای قرارداد با هیچ Record label ندارد. دلیلش ساده است: نمی‌خواهد استقلال فکری و هنری‌اش تحت کنترل دیگران قرار بگیرد.
رپ برای او، آینه‌ای است از جامعه
در نگاه عیهود، رپ واقعی چیزی فراتر از «ناله» و توصیف علت‌های مشکلات است. او می‌گوید رپ باید بازتاب زیست اجتماعی باشد، صدایی از دل زندگی، نه صرفاً تفسیر سیاسی یا جامعه‌شناختی. او با نگاهی انتقادی به برخی رپرها اشاره می‌کند که بیشتر از آنکه جهان بیرون را توصیف کنند، خود را در نقش قربانی یا واعظ می‌بینند.
او معتقد است رپ باید داستان تناقض‌ها و درگیری‌های واقعی را روایت کند، نه صرفاً جلوه‌فروشی و نمایشی از قدرت و ثروت.
تاثیرات و رفرنس‌های موسیقایی
عیهود از هیچکس، قاف و پیشرو به‌عنوان ریشه‌های الهام‌بخش خود یاد می‌کند. او از میان رپرهای معاصر سورنا را نیز یکی از چهره‌های تأثیرگذار می‌داند. همچنین از پیگرد و گود کید به‌عنوان صداهای تازه و امیدبخش نام می‌برد.
نگاه او به مفهوم underground نیز خاص است. او معتقد است که موسیقی زیرزمینی واقعی، از کف خیابان می‌آید، نه صرفاً از نداشتن مجوز یا دیده نشدن در رسانه‌های رسمی. او به نمونه‌هایی مانند A2 اشاره می‌کند؛ کسانی که با وجود امکانات، همچنان صدایشان از خیابان برخاسته است.
عیهود؛ چهره‌ای مستقل، صریح و اندیشمند
عیهود، بی‌ادعا و مستقل، سعی دارد رپ فارسی را از شعار و اغراق دور کند و به واقع‌گرایی و بیان شخصی برساند. او باور دارد که موسیقی هیپ‌هاپ باید آیینه‌ای از واقعیت باشد، جایی برای نشان دادن نگاه هنرمند به جهان، نه تریبونی برای خودنمایی یا قدرت‌نمایی توخالی. همین نگاه است که صدای او را در رپ فارسی متفاوت و برجسته کرده است.
