آرمان نوروزی از جمله چهره‌های ماندگار و جریان‌ساز در موسیقی معاصر ایران است. او که به‌عنوان موزیسین کلاسیک، معلم موسیقی، رهبر ارکستر و منتقد هنری شناخته می‌شود، نقش پررنگی در تحول نگاه به آموزش موسیقی و نقد ساختارهای آن داشته است. فعالیت‌های او، چه در قالب ساختارهای رسمی و چه در بسترهای مستقل، نقشی کلیدی در رشد نسل جدید نوازندگان و هنرجویان موسیقی در ایران ایفا کرده است.
ارکستر جوانان؛ ساختن آینده با صدای نسل نو
آرمان نوروزی در دهه ۱۳۹۰، در واکنش به رکود ارکستر سمفونیک تهران و نگرانی از آینده موسیقی ارکسترال ایران، پروژه‌ای متفاوت را پایه‌گذاری کرد. نتیجه این دغدغه، ارکستر نوجوانان بود که بعدها به دلیل گستره سنی اعضا، به ارکستر جوانان تغییر نام داد.
این ارکستر که حالا بیش از یک دهه از فعالیتش می‌گذرد، نه‌تنها فرصتی برای تجربه عملی موسیقی ارکسترال فراهم می‌کند، بلکه به محلی برای آموزش، رشد فردی و تجربه حرفه‌ای نوجوانان و جوانان تبدیل شده است.
- رویکرد آموزشی جدی: نوروزی معتقد است که برای شکل‌گیری درک دقیق از موسیقی، نوازندگان باید با آثار کلاسیک جهانی مانند آثار Beethoven و Mozart مواجه شوند تا ساختار و صدای واقعی یک ارکستر را تجربه کنند.
- مدل پروژه‌محور: ارکستر به شکل پروژه‌ای فعالیت می‌کند. برای هر اجرا، نوازندگان از طریق فراخوان انتخاب می‌شوند، و تمرینات متمرکز با هدف آماده‌سازی حرفه‌ای اجرا برگزار می‌گردد.
- استقلال مالی و تمرکز بر عدالت آموزشی: این ارکستر بدون وابستگی به نهادهای دولتی و با سرمایه‌گذاری شخصی نوروزی اداره می‌شود. او تأکید دارد که نوازندگان شهرستانی نیز فرصت برابر حضور در پروژه‌ها را داشته باشند و عدالت آموزشی رعایت شود.
هنرستان موازی؛ آغازی برای نگاهی نو به آموزش موسیقی
نوروزی که از خانواده‌ای با سابقه مدرسه‌داری می‌آید، در نقد مستقیم نظام رسمی آموزش موسیقی در ایران، پروژه‌ای مستقل به نام هنرستان موازی و آموزشگاه هنر نوین را راه‌اندازی کرد.
- نقد به ساختار رسمی: به باور او، هنرستان‌های دولتی بیش از آنکه به پرورش موزیسین مستقل بپردازند، به تولید نیروی کار موسیقایی می‌پردازند. نوروزی سیستم رسمی را ناکارآمد، خالی از اندیشه، و بی‌ارتباط با نیازهای واقعی هنرجویان می‌داند.
- رویکرد بین‌رشته‌ای: در هنرستان موازی، آموزش موسیقی با مباحثی همچون فلسفه، سینما، هنرهای تجسمی و ادبیات ترکیب می‌شود. هدف، پرورش موزیسینی است که درک عمیق‌تری از فرهنگ، اندیشه و هنر داشته باشد.
- ترکیب آموزش حضوری و آنلاین: این مجموعه به‌صورت آنلاین فعالیت می‌کند، اما هنرجویان ماهانه برای کارگاه‌های حضوری در تهران گرد هم می‌آیند.
منتقد بی‌پرده ساختار موسیقی ایران
آرمان نوروزی از معدود افرادی است که همواره با صراحت و تحلیل‌های روشن، به نقد فضای موسیقی در ایران پرداخته است. انتقادهای او همواره بر دو محور اساسی متمرکز بوده‌اند: جابجایی جایگاه‌ها و کاهش استانداردها.
- کیفیت در برابر تبلیغات: نوروزی با تیزبینی، روند تبدیل استعدادهای معمولی به «سوپر استار» را نقد می‌کند. از نظر او، تبلیغ نابجا و استفاده نادرست از واژه‌هایی مانند “سمفونی”، باعث افت فرهنگی جامعه و پایین آمدن سطح سلیقه موسیقایی شده است.
- نابرابری امکانات: او معتقد است که موسیقی کلاسیک و موسیقی سنتی ایرانی، از نظر زیرساخت و مجوز، نسبت به ژانرهای تجاری مانند پاپ، به شدت در حاشیه قرار دارند. نوروزی خواهان بازبینی در سیاست‌های فرهنگی است تا امکانات برابر برای همه ژانرها فراهم شود.
- فرهنگ جست‌وجوگر شنونده: آرمان از مخاطبان موسیقی می‌خواهد به جای پذیرش منفعلانه محتوا، نگاه نقاد و جست‌وجوگر داشته باشند. به گفته او، موسیقی سطحی مانند «پفک» است؛ ممکن است لحظه‌ای لذت‌بخش باشد، اما غذای فکری و روحی نیست.
نهادسازی مستقل؛ مقاومت در برابر ساختار رسمی
یکی از ویژگی‌های برجسته نوروزی، عمل‌گرایی و استقلال فکری اوست. او به‌جای آنکه در انتظار تغییر سیستم رسمی بماند، مسیرهای موازی خلق کرده است؛ از تأسیس ارکستر و هنرستان خصوصی گرفته تا تولید محتوای آموزشی در پلتفرم‌هایی مانند YouTube.
نوروزی باور دارد که تغییر از درون و بدون سازش ممکن است، حتی اگر سیستم موجود مقاومت کند. او نمونه‌ای زنده از این نگاه است؛ معلمی که به جای شکایت، به ساختن پرداخت.
