اردوان انزابی‌پور، متولد ۱۳۵۳، یکی از چهره‌های تأثیرگذار در موسیقی راک و متال ایران است. با سابقه‌ای بیش از ۲۵ سال فعالیت مستمر در عرصه‌ی موسیقی، او نه‌تنها به‌عنوان نوازنده گیتار بیس، گیتاریست و خواننده شناخته می‌شود، بلکه در نقش سرپرست گروه نیز، سهم مهمی در شکل‌گیری و تداوم صحنه‌ی مستقل راک کشور داشته است.
خلاصه پادکستی مقاله
ایجاد شده توسط هوش مصنوعی (ممکن است تلفظ برخی از کلمات و نام افراد اشتباه باشد)
از ملودیکا تا گیتار بیس؛ تولد یک موزیسین
علاقه‌ی اردوان به موسیقی از دوران کودکی و نواختن ملودیکا در کنار برادرش شکل گرفت. پس از آن با تهیه‌ی یک کیبورد ساده و سپس کیبورد دو طبقه، آموزش‌های ابتدایی را دنبال کرد. در ادامه، با وجود مخالفت خانواده، علاقه‌اش به گیتار باعث شد سرانجام آموزش گیتار کلاسیک را نزد فرزاد دانشمند آغاز کند.
اردوان بعدها شیفته‌ی صدای گیتار بیس شد. ابتدا با استفاده از پدال‌های بیس کیبوردش تمرین می‌کرد، سپس در سال‌های ۱۳۷۴ تا ۱۳۷۵ نزد بابک ریاحی‌پور، یکی از بیسیست‌های مطرح ایران، آموزش دید. اولین بیس او، یک ساز چکسلواکی بود که با کمربند، برایش بند درست کرده بود.
تجربه‌ی تلویزیونی و خروج از پاپ
پس از پایان تحصیل در رشته مهندسی پلیمر، اردوان به تهران آمد تا موسیقی را جدی‌تر دنبال کند. در فروشگاه “رازمیک”، محل رفت‌وآمد موزیسین‌ها، با هنرمندان زیادی آشنا شد و تمرینات فشرده‌ای را با افشین رهنورد، گیتاریست گروه “سامر”، آغاز کرد.
در سال‌های ۱۳۷۵ و ۱۳۷۶، اردوان به عنوان یک Session bassist در تلویزیون فعالیت داشت. با وجود اینکه این تجربه در ژانر پاپ بود، اما او را با مسائل حرفه‌ای چون ضبط استودیویی، مدیریت صحنه، تعامل با تهیه‌کننده و صدابردار آشنا کرد. با این حال، گرایش شخصی او هرگز به سمت پاپ نبود. او این سبک را از نظر معنا و محتوا «غیر مرتبط» با موسیقی اصیل می‌دانست و نهایتاً در پایان سال ۱۳۸۲ تصمیم به خروج کامل از این فضا گرفت.
تولد تندر و اکسیر؛ صدای خشم و مقاومت
نخستین ایده‌ی تشکیل گروه تندر در سال ۱۳۷۶ در ذهن اردوان شکل گرفت. اجرای رسمی این گروه در سال ۱۳۸۱ در رشت انجام شد. در ابتدا تندر قطعاتی از گروه‌هایی چون Pink Floyd، Camel، John Denver و Elvis Presley را کاور می‌کرد. در سال ۱۳۷۹، یک آلبوم بی‌کلام نیز با همین نام منتشر کرد که هرچند مجوز گرفت، اما به دلیل نبود فضای توزیع، چندان شنیده نشد.
در آغاز دهه‌ی ۸۰، اردوان گروه اکسیر را با تمرکز بر ژانر thrash metal پایه‌گذاری کرد. این گروه با حضور نوازندگانی همچون همایون مجدزاده و آگاه بهاری، اجراهای موفقی در تالار فارابی دانشگاه هنر داشت. آلبوم “اکسیر” در سال ۱۳۸۳ ضبط و در تیرماه ۱۳۸۴ منتشر شد. اما تغییرات سیاسی و محدودیت‌های گسترده باعث شدند پروژه‌های گروه ناتمام بمانند و برخی اعضا نیز مهاجرت کنند. آلبوم دیگر گروه با عنوان وجود مجازی، که مجوز آن در سال ۱۳۸۴ گرفته شده بود، سرانجام در اسفند ۱۳۸۷ منتشر شد.
تندرِ نو و راک به زبان فارسی
در سال ۱۳۸۸، اردوان تصمیم گرفت گروه تندر را دوباره احیا کند، این‌بار با تأکید بر وکال و تولید آثار راک و soft rock با محوریت ترانه. اعضای جدیدی مانند بیتا صادقی، آیدین انزابی‌پور و محمد برزیده به ترکیب گروه اضافه شدند و اجراهایی موفق در سال‌های ۱۳۹۰ و ۱۳۹۱ رقم زدند، از جمله کنسرتی ویژه برای ناشنوایان.
در سال ۱۳۹۲، گروه تندر موفق شد برای اولین‌بار مجوز اجرای رسمی راک انگلیسی را در ایران دریافت کند. این گروه کنسرت‌هایی پرفروش در ایوان شمس و اریکه ایرانیان برگزار کرد. اما پس از آن، به مدت ۳۰ ماه با ممنوعیت فعالیت مواجه شد و در سال ۱۳۹۵، تنها اجازه‌ی اجرای بی‌کلام یافت.
این تجربه‌ها موجب شدند اردوان مسیر تازه‌ای را آغاز کند. او از زمستان ۱۳۹۵، تولید آثار با ترانه فارسی را در دستور کار قرار داد. نخستین تک‌آهنگ فارسی‌اش با نام بزن ساز در سال ۱۳۹۷ منتشر شد.
نگاه مستقل؛ موسیقی فراتر از مجوز و بازار
اردوان انزابی‌پور معتقد است مخاطب موسیقی راک و متال در ایران، شنونده‌ای با پیش‌زمینه‌ی ذهنی و دغدغه‌مند است؛ کسی که درگیر فلسفه‌ی زیست و عمق فکری این موسیقی‌ست. برای همین، آثارش را نه برای مجوز یا بازار، بلکه با دغدغه‌ی محتوایی و اندیشه‌ورزانه می‌سازد.
او همچنان بدون وابستگی به نهادهای رسمی، به تولید و انتشار آثار مستقل ادامه می‌دهد. اردوان با تأکید بر صداقت، عمق، و تنوع در موسیقی، یکی از مهم‌ترین چهره‌های راک زیرزمینی ایران به شمار می‌رود؛ هنرمندی که نه‌تنها ساز می‌نوازد، بلکه در هر نت، تجربیات یک نسل را روایت می‌کند.
