هاله سیفی‌زاده یکی از چهره‌های تأثیرگذار موسیقی کلاسیک ایرانی‌ست که فعالیت حرفه‌ای خود را از نوجوانی آغاز کرده است. او نخستین کنسرت خود را در ۱۸ سالگی و در همکاری با آهنگساز مطرح علی قمصری تجربه کرد. این همکاری بلندمدت نقش مهمی در شکل‌گیری مسیر هنری او داشت.
با گذر زمان، سیفی‌زاده تصمیم گرفت از همکاری‌های وابسته فاصله بگیرد و مسیر مستقل‌تری را پیش بگیرد؛ مسیری که در آن بتواند صدا، نگاه و ملودی شخصی خود را پرورش دهد. او به دنبال خلق اثری بود که از دل تجربه‌ی شخصی‌اش و با حفظ اصالت موسیقی ایرانی شکل بگیرد، بی‌آنکه تحت سایه چارچوب‌های محدودکننده قرار گیرد.
از نگاه سیفی‌زاده، اجرای موسیقی نباید با تفکیک جنسیتی همراه باشد. او هیچ‌گاه کنسرت مخصوص بانوان برگزار نکرده و باور دارد صدای زن باید برای همه شنیده شود. محدودیت‌های اجرا و دریافت مجوز، یکی از دلایل فاصله‌گیری او از همکاری‌های گذشته بوده است.
او خلق موسیقی را فرآیندی حسی و درونی می‌داند. الهام او اغلب از یک واژه یا احساس آغاز می‌شود، با انتخاب شعر گره می‌خورد و به ملودی بدل می‌شود. از جمله آثار شخصی او می‌توان به قطعات «شهر خالی‌ست» و «مراقب باش» (در واکنش به فاجعه هواپیمای اوکراینی) اشاره کرد. همچنین در برخی پروژه‌ها با هنرمندانی چون میلاد علی‌آیین همکاری داشته است.
هاله سیفی‌زاده می‌گوید: «امیدوار بودم تا ۳۰ سالگی، صدای زن آزاد شده باشد.» این جمله گویای بخش مهمی از دغدغه‌های اجتماعی و هنری اوست.با وجود تمام دشواری‌ها، سیفی‌زاده تصمیم گرفته در ایران بماند و مسیر موسیقی مستقل را ادامه دهد.
او پیوندی عمیق با فرهنگ و خاک ایران دارد و باور دارد که هنر متعهد، تنها از دل زیستن در این سرزمین می‌روید. در حال حاضر، تمرکز او بر تولید تک‌آهنگ‌هایی‌ست که با صداقت و کیفیت، روایت‌گر تجربه‌ی زن، انسان و زمانه‌ی امروز باشند.
