تس (Tes)، از نام‌های ماندگار در میان رپرهای مستقل هیپ‌هاپ فارسی است. او فعالیت هنری خود را از نوجوانی و با نوشتن آغاز کرد. در ابتدا با نام «رضا تسلا» شناخته می‌شد؛ نامی که از یک بازی گرفته شده بود و معنای خاصی نداشت. اما حدود سال‌های ۲۰۱۶ یا ۲۰۱۷، با پیشنهاد بامداد، نام خود را به «تس» کوتاه کرد؛ تغییری که با پوست‌اندازی هنری و مفهومی در مسیر کاری‌اش همراه شد.
عضوی از بدنه هیپ‌هاپ: راهی جدا از جریان بازارمحور
تس خود را بخشی از آن‌چه “بدنه هیپ‌هاپ” می‌داند؛ جریانی اصیل که بر پایه احساس، شعر، تفکر و خلاقیت بنا شده است. او این مسیر را در تضاد با موج‌های سطحی و زودگذر trending می‌داند که بیشتر با هدف کسب شهرت و بازدید بالا پیش می‌روند. تس در آثارش علیه تکرار، فرم‌های کلیشه‌ای و beat های خالی از محتوا مانند Detroit beat ها موضع می‌گیرد و بر اهمیت شعر و هویت در موسیقی تأکید دارد.
از نگاه او، رپرهایی مثل بهرام نقش کلیدی در افزودن معنا و چندلایگی به شعر رپ فارسی داشته‌اند؛ ویژگی‌ای که در آثار خودش نیز به‌وضوح دیده می‌شود. تس بر این باور است که هیپ‌هاپ اصیل، آینه‌ای برای دغدغه‌های درونی و اجتماعی است، نه ویترینی برای فخرفروشی یا تقلید.
از «خالی» تا «8118»: روایت درد و هویت
در کارنامه تس، آلبوم‌هایی چون «خالی»، «درد»، «چراغ» و «8118» جای دارند. این آثار بیش از آنکه فقط مجموعه‌ای از آهنگ‌ها باشند، نوعی روایت‌گری از تجربه‌های شخصی، زخم‌های اجتماعی و کشمکش‌های درونی هنرمند هستند. تس همواره تلاش کرده تا خود را از تکرار مفهومی و فرمی دور نگه دارد؛ حتی اگر این تلاش به پیچیده‌تر شدن پیام‌ها برای مخاطب امروزی منجر شود.
در دنیایی که مخاطب به دنبال محتوای سریع، ساده و minimal است، تس با زبانی ادبی‌تر و شاعرانگی خاص خود، راهی متفاوت را پیش گرفته است. همین رویکرد باعث شده است که شنیدن آثار او نیازمند تمرکز و ارتباط عمیق‌تری با مفاهیم باشد.
همکاری‌های شاخص و حضور مؤثر
در کنار فعالیت‌های مستقل، تس با هنرمندان تأثیرگذاری چون بن، میلاد هانیبال، نقش و علی سورنا همکاری داشته است. او از نسل هنرمندانی است که با باور به کیفیت و هویت مستقل، خارج از چرخه‌های رسمی موسیقی، توانسته‌اند جایگاه خود را تثبیت کنند.
رپ و تصویر: چالش‌های امروز هنرمند مستقل
تس به خوبی به چالش‌های هنرمند مستقل در دنیای امروز واقف است. او بر این باور است که در عصر تصویر و ویدئو، دیده شدن صرفاً با کیفیت موسیقی ممکن نیست و تولید محتوای بصری حرفه‌ای، نقش مهمی در انتقال پیام و جذب مخاطب دارد. با این حال، او تأکید می‌کند که خلق آثار عمیق نیازمند زمان، تجربه زیسته و صبر است؛ چیزی که با تولیدات صنعتی و شتاب‌زده تفاوت دارد.
او همچنین کمبود رسانه‌های تخصصی، منتقدین آگاه و بسترهای توزیع حرفه‌ای را از موانع مهم رشد هنرمندان مستقل در ایران می‌داند.
حمایت از رپ مستقل؛ حمایت از اندیشه
تس همواره بر اهمیت حمایت از هنرمندان مستقل تأکید دارد؛ حمایتی که تنها مادی نیست، بلکه فرهنگی و مسئولانه است. او مخاطبان را به انتخاب آگاهانه‌تر دعوت می‌کند؛ به شنیدن با دقت بیشتر و حمایت از مسیری که برای موسیقی فارسی ارزش افزوده می‌آورد.
او همچنین به نسل جدید رپرهایی که مسیر فکری مشابهی را دنبال می‌کنند اشاره می‌کند؛ هنرمندانی چون راوی، سیف، طاهر و یحیی را از استعدادهای آینده‌دار و مهم هیپ‌هاپ فارسی مستقل می‌داند.
ثبت تجربه، ساخت آینده
تس مسیر هنری خود را نوعی سندسازی زیسته و ثبت مواجهه‌ها می‌داند؛ خلق آثاری که می‌توانند راهنمای دیگران در فهم جهان، خود و جامعه باشند. او بر لزوم ارتباط نزدیک‌تر هنرمند با مخاطب و جامعه تأکید دارد و معتقد است که هیپ‌هاپ زمانی زنده می‌ماند که خون تازه، تجربه‌های جدید و دغدغه‌های واقعی در آن جریان داشته باشد.
لینک ها و منابع
