پدرام فریوسفی یکی از چهره‌های شناخته‌شده در موسیقی کلاسیک ایران است؛ نوازنده‌ای که مسیر حرفه‌ای‌اش از هنرستان موسیقی آغاز شد و تا اجرا در ارکسترهای بین‌المللی ادامه یافته است. او با پشتکار، استعداد و نگاهی حرفه‌ای، توانسته در کنار آموزش و ضبط استودیویی، همکاری با نام‌های بزرگ موسیقی ایران و جهان را در کارنامه خود ثبت کند.
آغاز مسیر با خانواده‌ای هنرمند
پدرام فریوسفی در خانواده‌ای اهل موسیقی به دنیا آمد. مادرش، نوازنده ویولن و تار، نقش مهمی در ورود او و خواهرش، پانیذ، به دنیای موسیقی کلاسیک داشت. این دو خواهر با حمایت خانواده، تحصیل در هنرستان موسیقی را آغاز کردند.
از بازیگوشی تا کشف جدیت در موسیقی
او در دوران هنرستان، به‌گفته خودش، چندان جدی نبود و تمرکز زیادی بر تمرین نداشت. اما آشنایی با استاد ظهیرالدینی که برای مدتی کوتاه در هنرستان حضور داشت، نقطه عطفی در مسیر او بود و انگیزه‌ای شد برای تمرین و تلاش جدی‌تر. بعدها، راهنمایی‌های آقای والودیا تارخانیان نیز نقش مهمی در رشد هنری او داشت.
یادگیری فراتر از آموزش رسمی
فریوسفی علاوه بر آموزش آکادمیک، بخش مهمی از مهارت‌های خود را به‌صورت خودآموز، با گوش دادن به آثار و تماشای اجرای نوازندگان برجسته‌ای چون Shlomo Mintz ،Isaac Stern ،Pinchas Zukerman و Ida Haendel کسب کرد. او Shlomo Mintz را به‌خاطر اجرای بی‌نظیر کاپریس‌های پاگانینی، الگوی خود می‌دانست.
یکی از اجراهای برجسته‌اش در همان دوران نوجوانی، اجرای کنسرتو ویولن بروخ در سال اول دبیرستان بود که تحسین زیادی در هنرستان‌ها برانگیخت. او همچنین در جشنواره سال ۱۳۷۶ شرکت کرد و موفق به کسب مقام شد.
ورود به ارکستر سمفونیک تهران
در حدود سال ۱۳۷۹، فریوسفی با قبولی در آزمون، به عضویت ارکستر سمفونیک تهران درآمد. این ارکستر در آن دوره، با رهبری فریدون ناصری، از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بود. عضویت در آن برای فریوسفی تحقق یکی از رویاهایش بود.
با این حال، هدف بزرگ‌تری نیز در ذهن داشت: اجرا به عنوان سولیست با ارکسترهای مطرح جهانی.
تجربه بین‌المللی با ارکستر دیوان
این مسیر با دعوت به اجرا در ارمنستان آغاز شد، اما نقطه عطف بزرگ‌تر، زمانی بود که فیلم اجرای موتسارت او با ارکستر سمفونیک تهران (به رهبری نادر مشایخی) برای Daniel Barenboim، رهبر مشهور جهانی و بنیان‌گذار West-Eastern Divan Orchestra ارسال شد. فریوسفی در رقابت با نوازندگان بسیاری از سراسر جهان پذیرفته شد و در سال ۱۳۸۶ با این ارکستر در تور اروپایی به اجرا پرداخت.
تمرینات فشرده و اجرا در شهرهای مختلف اروپا، تجربه‌ای بی‌نظیر برای او بود. اما این همکاری در نهایت با چالش‌هایی در ایران روبه‌رو شد.
چالش‌های بازگشت به ایران
پس از بازگشت، به دلیل همکاری با ارکستر دیوان ـ که بنیان‌گذارش Daniel Barenboim تابعیت اسرائیلی داشت ـ از ادامه فعالیت با این ارکستر محروم شد. این اتفاق را فریوسفی یکی از بزرگ‌ترین لطمه‌هایی می‌داند که به مسیر حرفه‌ای‌اش وارد شده است، با وجود اینکه Daniel Barenboim شهروند فلسطین نیز بود و آشکارا با سیاست‌های دولت اسرائیل مخالف بود.
نوازندگی، تدریس و ضبط استودیویی
با وجود این چالش‌ها، فریوسفی همچنان به فعالیت‌های متنوعی ادامه داده است. او به‌عنوان concertmaster در ارکستر سمفونیک تهران با رهبری آرش گوران همکاری داشته و همواره به سولیست بودن علاقه‌مند بوده است، چرا که مدیریت رپرتوار در این نقش ساده‌تر و شخصی‌تر است.
در زمینه تدریس، او هنرجویان حرفه‌ای را حتی به‌صورت آنلاین نیز آموزش می‌دهد، اما معتقد است آموزش مقدماتی تنها به‌صورت حضوری مؤثر است. او تجربه تدریس در هنرستان دختران را بسیار مثبت می‌داند و به‌تازگی تدریس در هنرستان پسران را نیز آغاز کرده است.
ضبط با کیفیت ارکسترال
یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد فریوسفی، شیوه ضبط استودیویی اوست. برخلاف روش‌های رایج در ایران که اغلب به‌صورت قطعه‌قطعه و با صرف کمترین زمان انجام می‌شود، فریوسفی ترجیح می‌دهد تمامی لاین‌های مربوط به سازهای زهی (ویولن اول، ویولن دوم، ویولا) را خودش ضبط کند. با این روش، نتیجه‌ای به کیفیت اجراهای ارکسترال اروپایی دست می‌دهد. او با آهنگسازانی مانند علی بیرنگ، آرش گوران و فردین خلعتبری همکاری نزدیک دارد.
نگاه انتقادی به وضعیت موسیقی در ایران
فریوسفی از وضعیت ارتباطی ضعیف میان موسیقی‌دانان در ایران ابراز تاسف می‌کند. او علت آن را ترس از قضاوت، کم‌حوصلگی و حتی اعتیاد به تلفن همراه می‌داند. به‌نظر او، نبود تشکل و صنف واقعی باعث شده است که تعاملات حرفه‌ای میان نوازندگان شکل نگیرد.
تجربه با خوانندگان پاپ
او در گذشته با خوانندگانی چون علیرضا عصار و ناصر عبداللهی نیز همکاری داشته، اما این تجربه را از نظر فنی برای نوازنده کلاسیک مضر می‌داند، چرا که فضای تکنیکی لازم برای رشد در آن وجود ندارد.
همکاری با بزرگان موسیقی ایران
پدرام فریوسفی سابقه همکاری با بزرگان موسیقی ایرانی را نیز در کارنامه خود دارد. از جمله همکاری با کیهان کلهر در پروژه “شهر خاموش” و همراهی با همایون شجریان در تورهای مختلف داخلی و خارجی. این همکاری‌ها برای او افتخار آمیز و بسیار ارزشمند بوده‌اند.
جمع‌بندی
مسیر حرفه‌ای پدرام فریوسفی نمونه‌ای از تلاش پیوسته، تجربه‌اندوزی فراتر از مرزها، و مقاومت در برابر چالش‌های بوروکراتیک و فرهنگی است. او با حفظ استانداردهای بین‌المللی، به یکی از چهره‌های مهم ویولن کلاسیک ایران تبدیل شده است. تمرکز او بر کیفیت، تعهد به آموزش و نگاه حرفه‌ای به ضبط و اجرا، الگویی برای نسل‌های جوان موسیقی‌دان است.
