در فضای پرشتاب و شلوغ موسیقی رپ فارسی، جایی که بخش زیادی از آثار به سمت مصرف‌گرایی و تکرار کلیشه‌ها متمایل شده‌اند، رخ به‌عنوان یک صدای متفاوت و مستقل، مسیر خاص خود را طی می‌کند. هنرمندی که نه‌تنها به شعر و معنا وفادار مانده، بلکه تلاش می‌کند هنر را به ابزاری برای بازتاب زندگی، نقد اجتماع و انتقال ارزش‌های انسانی تبدیل کند.
رپ برای زیستن، نه فقط شنیدن
رخ یکی از آن رپرهایی است که موسیقی برایش ادامه‌ی زندگی روزمره است، نه یک فعالیت جدا از آن. او باور دارد که اثر هنری باید بازتابی صادقانه از تجربه‌ی زیسته‌ی خالقش باشد. به همین دلیل، در کارهای او خبری از تقلید فرمول‌های رایج بازار یا رقابت برای دیده شدن نیست. او به شدت شعرمحور کار می‌کند و میان فرم و محتوا توازن برقرار می‌سازد. رخ به صراحت با دیدگاه صفر و صدی در مورد ژانرها مخالفت می‌کند و معتقد است باید هر اثر را در بستر خودش سنجید، نه صرفاً با برچسب سبک.
دغدغه‌هایی از دل زندگی واقعی
اشعار و مضامین رخ، برخاسته از مشاهده و تجربه‌ی زیسته‌ی او در فضای اجتماعی ایران است. او با نگاهی انتقادی و شاعرانه، از مسائلی می‌گوید که بسیاری ممکن است از آن عبور کنند یا تاب گفتنش را نداشته باشند:
- فشارها و بی‌رحمی زندگی شهری، به‌ویژه در تهران
- نقد سیستم کاری طاقت‌فرسا، استثمار و دویدن‌های بی‌نتیجه
- پرداختن به مفاهیمی مثل تنهایی، غربت در جامعه، بی‌عدالتی و فراموشی ارزش‌های انسانی
- انتقاد از فردگرایی افراطی و دفاع از مفاهیمی مثل اعتماد، رفاقت و همدلی
رخ در مواجهه با این مسائل از بیانی خطی و مستقیم پرهیز می‌کند. او ترجیح می‌دهد با استفاده از زبان استعاره و فضاهای شاعرانه، پیام خود را در ذهن مخاطب بکارد، نه آنکه آن را فریاد بزند.
نوآوری در فرم، اعتراض به کلیشه
رخ در فرم نیز مسیر ویژه‌ای دارد. نوآوری و تجربه‌گرایی جزو اجزای جدانشدنی آثار اوست. او با رد الگوهای رایج و تولیدات کلیشه‌ای، همواره تلاش کرده موسیقی‌اش در عین سادگی، امضای خاص خودش را داشته باشد. این توجه به فرم مدرن و محتوای معنادار، او را در برابر جریان غالب رپ فارسی قرار داده است.
او رپ امروز ایران را تحت تأثیر یک موج جهانی مصرف‌گرایی می‌بیند؛ جریانی که در آن، سرعت و سطحی‌نگری جای تفکر و خلاقیت را گرفته‌اند. رخ خواهان بازگشت به ریشه‌های معنا، تنوع موضوعی و اصالت هنری است.
نقد رسانه و مسئولیت اجتماعی
رخ تنها به عنوان هنرمند فعالیت نمی‌کند، بلکه به عنوان منتقد اجتماعی و ناظر فرهنگی نیز فعال است. او نسبت به نقش رسانه‌های رپ فارسی (از کانال‌های تلگرامی گرفته تا صفحات اینستاگرام و یوتیوبرهای “ری‌اکت”) انتقاد دارد. از نظر او، برجسته‌سازی آثار بر مبنای پول و ویو، فضای ناعادلانه‌ای ایجاد کرده و فرصت دیده‌شدن را از هنرمندان مستقل و معنادار گرفته است.
با وجود این، رخ معتقد است اثر خوب، راه خودش را پیدا می‌کند. او به قدرت زبان هنری تأثیرگذار باور دارد و تاکید می‌کند که هنرمند باید مسئولیت اجتماعی داشته باشد. برای رخ، رپ فقط سرگرمی نیست؛ بلکه ابزار بیدارسازی و طرح سوال است.
آینده‌ای با صدای خودش
رخ علی‌رغم آنکه خود را در برخی دوره‌ها کم‌کار می‌داند، از انسجام مسیر هنری‌اش رضایت دارد. او قصد دارد در آینده ژانرهایی مانند drill را تجربه کند، اما همیشه به حفظ هویت شخصی خود در ساختار اثر پایبند خواهد ماند. نمونه‌ای از این رویکرد، ترک “برارا” است که آن را یک chill drill معرفی می‌کند.
او از تهیه‌کنندگان و آهنگ‌سازانی چون آتور، نجوا، مهیار و سعید دهقان تقدیر می‌کند که برخلاف جریان کلیشه‌ای type beat، به دنبال صدای منحصربه‌فرد خود رفته‌اند.
جمع‌بندی: رخ، صدایی از دل مردم
رخ تنها یک رپر نیست؛ او صدای نسلی‌ست که به دنبال معنا، صداقت، و تغییر است. نسلی که دغدغه‌اش فراتر از دیده شدن و پول درآوردن است. رخ با نگاه شاعرانه، ذهن تحلیلی و روح معترض، جایگاهی ویژه در رپ مستقل فارسی یافته و مسیری را دنبال می‌کند که در آن، مخاطب با هر شنیدن، چیزی تازه کشف می‌کند.
